บ ๑ หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ.
[บอ, บ่อ] ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น,ในที่ใช้ บ เมื่อใช้ว่า บ่ ก็มีความเช่นเดียวกัน.
(กลอน) ว. ไม่.
[บอ-] (โบ; กลอน) ก. ไม่, ไม่มี, เช่น บรางนาน บรางโทษ, ใช้ บร้าง ก็มี.
(โบ) ก. ไม่มีกําลัง, ไม่ไหว.
(โบ) ก. กินไม่ไหว.
(โบ) ว. มิใช่เอก, มิใช่หนึ่ง, มาก.